<<Mίκαελ Σουμάχερ>>

 

 

 

     Ένα όνομα, μία ιστορία. Μίκαελ Σουμάχερ. Τι μπορεί να πρωτοπεί κάποιος για αυτόν τον άνθρωπο; Ο Μίκαελ Σουμάχερ έχει κατακτήσει 7 παγκόσμια πρωταθλήματα, παράλληλα έχει σπάσει το οποιοδήποτε ρεκόρ στην Φόρμουλα 1 και δύσκολα θα βρεθεί κάποιος που θα μπορέσει να τον ξεπεράσει.

    Ο Μίκαελ Σουμάχερ έχει λάβει μέρος σε 255 Grand Prix. Έχει κερδίσει τα 91 από αυτά, δηλαδή μεγαλύτερο από το 1/3. Αυτό από μόνο του πραγματικά ξεπερνάει κάθε προσδοκία. Φυσικά είναι και ο οδηγός με τις περισσότερες νίκες στην ιστορία του αθλήματος, ενώ στα 155 από αυτά, δηλαδή περισσότερα από τα μισά Grand Prix στα οποία έχει λάβει μέρος, έχει βρεθεί στο βάθρο, αξεπέραστο και αυτό!

     Όλα ξεκίνησαν το 1991. Ο Eddie Jordan προσέλαβε τον νεαρό τότε Μίκαελ για λογαριασμό της Jordan. Στις 25 Αυγούστου του 1991 ο Σουμάχερ έκανε την πρώτη εμφάνισή σε αγώνα της Φόρμουλα 1, στο Σπα του Βελγίου. Ο Γερμανός έιχε ξεγελάσει τον Eddie Jordan, λέγοντάς του πως γνώριζε πολύ καλά την πίστα. Η πραγματικότητα όμως ήταν εντελώς διαφορετική. Στην συγκεκριμένη πίστα δεν είχε οδηγήσει ποτέ με αυτοκίνητο. Η μόνη του ''επαφή'' με την πίστα, έγινε μόλις μία μέρα πριν τις ελεύθερες δοκιμές, με το ποδήλατό του. Ο Σούμι, έκανε πολύ καλή εμφάνιση. Ο Eddie Jordan είχε εντυπωσιαστεί και τελικά τον κράτησε στην ομάδα. Πριν το τέλος της συγκεκριμένης season, ο Σουμάχερ μετακόμισε στην Beneton. Ο Γερμανός, συγκέντρωσε 4 βαθμούς στους 5 αγώνες που αγωνίστηκε με την νέα του ομάδα.

      Το 1992, ο Μίκαελ, πραγματοποίησε την πρώτη του μεγάλη επιτυχία. Τερμάτισε στην 3η θέση στο πρωτάθλημα οδηγών, ξεπερνώντας μάλιστα τον αείμνηστο Άιρτον Σένα. Την ίδια χρονιά, ο Σούμι θα πετύχει και την πρώτη του νίκη στο Βέλγικο Grand Prix.

     Το 1994, ο Άιρτον Σένα έκανε μεταγραφή στην Williams. Ήταν ξεκάθαρο, πως ο Βραζιλιάνος θα επικρατούσε εύκολα και θα ήταν ο πρωταθλητής. Όμως ο Σουμάχερ, κόντρα στα προγνωστικά πήρε την νίκη στα 2 πρώτα Grand Prix της season, ενώ το 3ο Grand Prix εκείνης της χρονιάς έμεινε στην ιστορία λόγω του θανάτου του Άιρτον Σένα στην Ιμόλα.

     Στο τέλος, Σουμάχερ και Χιλ βρίσκονταν δίπλα δίπλα. Συγκεκριμένα στο Grand Prix της Αυστραλίας, που ήταν και το τελευταίο της χρονιάς, ο Σούμι είχε 92 βαθμούς, με τον Χιλ να ακολουθάει στους 91. Σε μία εντυπωσιακή μάχη, ο Σουμάχερ θα τρακάρει με τον Χιλ. Ο Σουμάχερ εγκατέλειψε καθώς από το τρακάρισμα, η Μπένετόν του, βρήκε τον απέναντι τοίχο καταστρέφοντας τον αγώνα του. Το μόνο που είχε να κάνει στην συνέχεια ο Χιλ ώστε να κατακτήσει το πρωτάθλημα, ήταν απλά να καταφέρει να τερματίσει έστω στην 6η θέση που θα του έδινε τον 1 βαθμό που χρειαζόταν. Με υπερπροσπάθεια, θα φτάσει στα πιτ, ύστερα από το τρακάρισμα με τον Σουμάχερ. Αφού κάθισε για περισσότερο από 1 λεπτό στα πιτ, τελικά εγκατέλειψε καθώς το μονοθέσιό του υπέστη αδιόρθωτη βλάβη. Ο Σουμάχερ έτσι κατέκτησε το πρώτο του παγκόσμιο πρωτάθλημα.

     Την επόμενη χρονιά ο Σουμάχερ θα κατακτήσει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το πρωτάθλημα αρκετά πιο εύκολα. Αξιοσημείωτο είναι πως κέρδισε τα 9 από τα 17 Grand Prix εκείνης της season. 102 ήταν η σιγκομιδή βαθμών για τον Γερμανό, ενώ ο Χιλ ολοκλήρωσε την season δεύτερος με 69. Παράλληλα την ίδια χρονιά η Μπένετον πήρε και το μοναδικό της πρωτάθλημα, όσον αφορά το πρωτάθλημα των κατασκευαστών. Η Μπένετον συγκέντρωσε 147 βαθμούς.

       Το μεγάλο βήμα στην καριέρα του πραγματοποιήθηκε μία χρονιά αργότερα, το 1996. Η Ferrari, έκανε την μεγάλη κίνηση και απέκτησε τον Γερμανό πιλότο, έχοντας teamate του έναν άλλο σπουδαίο πιλότο, τον Ιρβάιν. Όμως εκείνη την χρονιά η Ferrari δε μπορούσε να ανταγωνιστεί την Williams. Αρκετά εύκολα κατέκτησε το πρωτάθλημα ο Χιλ, όσον αφορά το πρωτάθλημα οδηγών, ενώ δεύτερος τερμάτισε ο Καναδός Ζακ Βιλνέβ. Όσον αφορά το πρωτάθλημα των κατασκευαστών, η Williams το κατέκτησε, ίσως πιο εύκολα από ποτέ, τερματίζοντας με 175 βαθμούς, έναντι 70 της Ferrari. Εκείνη η χρονιά δεν ήταν καλή για τον Σουμάχερ ο οποίος τερμάτισε τρίτος πίσω από Χιλ και Βιλνέβ. Ο Σουμάχερ, εκείνη την χρονιά πήρε την νίκη στο Ιταλικό Grand Prix, στην έδρα της Ferrari και από τότε εισέβαλε στις καρδιές των ανθρώπων και των οπαδών της σπουδαίας αυτής εταιρείας. Κατώτερος των προσδοκιών αποδείχθηκε, για την πρώτη χρονιά, ο Ιρβάιν.

     Το 1997 ήταν ένα deja vu για τον Μίκαελ. Ο Μίκαελ έκανε μία εκπληκτική χρονιά σε γενικές γραμμές, σημειώνοντας και 6 νίκες. Ο Σουμάχερ μέχρι τον τελευταίο αγώνα, βρισκόταν στην πρώτη θέση του πρωταθλήματος. Όμως στο Ευρωπαϊκό Grand Prix (το τελευταίο της χρονιάς) και ενώ ο τίτλος παιζώταν ανάμεσα σε Σουμάχερ και Βιλνέβ (78 και 77 βαθμοί αντίστοιχα), ο Σουμάχερ, όπως και το 1994 θα συγκρουστεί με τον Βιλνέβ, 22 γύρους πριν από το πέσιμο της καρό σημαίας. Ο Σουμάχερ βρισκόταν στην πρώτη θέση ενώ ο Βιλνέβ δεύτερος σε απόσταση αναπνοής. Ο Βιλνέβ τότε επιχείρησε το προσπέρασμα από την εσωτερική, ο Σουμάχερ προσπάθησε να καλύψει την θέση του, έχοντας ως αποτέλεσμα την  μικρή αυτή σύγκρουση που οδήγησε τον  Σουμάχερ στην αμμοπαγίδα και ο αγώνας του κάπου εκεί θα τελειώσει. Ο Βιλνέβ το μόνο που είχε να κάνει ήταν να τερματίσει στην 6η θέση τουλάχιστον. Τελικά τερμάτισε τρίτος κατακτώντας το πρωτάθλημα για πρώτη και μοναδική φορά στην ιστορία του. Το πρωτάθλημα κατασκευαστών, επίσης το κατέκτησε η Williams, αυτή τη φορά με 21 πόντους διαφορά από την Ferrari.

     Το 1998, παρακολουθήσαμε ένα ακόμα εντυπωσιακό πρωτάθλημα. Ο Σούμι εκείνη την χρονιά πανηγύρισε 6 φορές την νίκη, οι οποίες όμως δεν ήταν αρκετές ώστε να του δώσουν και το πρωτάθλημα. Η McLaren με τον Χάκινεν και Κούλθαρντ ήταν πιο σταθεροί. Ο Χάκινεν θα κατακτήσει εκείνη τη χρονιά το πρωτάθλημα τερματίζοντας με 100 βαθμούς, ενώ ο Σούμι τερμάτισε πάλι δεύτερος, με 86 βαθμούς. Όσον αφορά το πρωτάθλημα των κατασκευαστών ήταν πλέον ξεκάθαρο πως η Ferrari έκανε μία αλματόδης άνοδο, η οποία όμως δεν ήταν αρκετή ώστε να της δώσει το πρωτάθλημα κατασκευαστών, τερματίζοντας στην δεύτερη θέση 23 βαθμούς πίσω από την ΜcLaren (156 έναντι 133). Αξέχαστος θα μείνει ο αγώνας του Σουμάχερ στο Βέλγιο. Ένας αγώνας όπου είχε πάρα πολλά απροόπτα. Στην εκκίνηση κατάφερε να αποφύγει το τρακάρισμα των 13 μονοθεσίων, ενώ στην συνέχεια βρέθηκε στην πρώτη θέση. Λίγους γύρους πριν από το τέλος και όπως όλα έδειχναν ότι ο Γερμανός θα έφτανε σε μία πολύ εύκολη νίκη, στην προσπάθεια του, να προσπεράσει τον Κούλθαρντ, καθώς του έδινε γύρο εκείνη την στιγμή, το μονοθέσιο του, ακούμπησε αυτό του Κούλθαρντ, έχοντας ως αποτέλεσμα να φύγει η μπρος δεξιά ρόδα. Ο Σουμάχερ οδήγησε την τρίτροχη Ferrari του, μέχρι τα pits και αφού εγκατέλειψε, κατευθύνθηκε προς τα pit της McLaren για τσαμπουκάδες. Πολλά χρόνια αργότερα, ο Κούλθαρντ παραδέχτηκε πως πάτησε σκόπιμα το φρένο.

      Φτάνουμε στο 1999 και ο Σούμι δεν έκανε καλή χρονιά. Τερμάτισε στην 5η θέση του πρωταθλήματος συγκεντρώνοντας μόλις 44 βαθμούς. Πρωταθλήτης για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ο Χάκινεν. Ο Χάκινεν συγκέντρωσε 76 βαθμούς, ενώ στην δεύτερη θέση τερμάτισε ο Ιρβάιν με 74 βαθμούς. Οριακό ήταν και το πρωτάθλημα των κατασκευαστών. Όμως η McLaren θα το κατακτήσει έχοντας 124 βαθμούς, έναντι 118 της Ferrari. Αξέχαστο θα μείνει το Grand Prix της Ιαπωνίας όπου ήταν και το τελευταίο εκείνης της χρονιάς. Ο Χάκινεν τερμάτισε πρώτος, κάτι το οποίο έφερε τα πάνω κάτω στο πρωτάθλημα. Προσπέρασε τον Ιρβάιν στην βαθμολογία για το πρωτάθλημα των οδηγών, προσπερνώντας παράλληλα η McLaren την Ferrari για το πρωτάθλημα των κατασκευαστών. Ο Σούμι δε πραγματοποίησε καλή χρονιά και πήρε μόλις 2 νίκες καθόλη την διάρκεια του πρωταθλήματος.

     2000 και ο Σουμάχερ πρωταθλητής και πάλι ύστερα από 5 χρόνια. Σε ένα πολύ εντυπωσιακό πρωτάθλημα, ο Γερμανός θα τερματίσει πρώτος με 108 βαθμούς, ενώ δεύτερος τερμάτισε ο Χάκινεν με 89 βαθμούς. Ο Σουμάχερ τερμάτισε πρώτος στα 9 από τα 17 Grand Prix της season! Ο νέος teamate του, Μπαρικέλο, έπαιξε επίσης τεράστιο ρόλο ώστε η Ferrari επιτέλους να κατακτήσει το πρωτάθλημα κατασκευαστών έπειτα από 21 χρόνια! Στα τελευταία 4 Grand Prix (Ιταλία, Αμερική,Ιαπωνία και Μαλαισία) ο Σουμάχερ πέτυχε ισάριθμες νίκες οι οποίες ανέτρεψαν τα δεδομένα για το πρωτάθλημα οδηγών και κατασκευαστών. Σουμάχερ για τρίτη φορά παγκόσμιος πρωταθλήτης, πρώτη φορά ύστερα από 5 χρόνια και πρώτη φορά με την Ferrari!

     Χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία ο Γερμανός θα στεφθεί για τέταρτη φορά στην ιστορία του παγκόσμιος πρωταθλητής για το 2001. Η ανωτερότητα του Γερμανού πιλότου ήταν ξεκάθαρη και δεν υπήρξε κάποιος ο οποίος μπόρεσε να τον ανταγωνιστεί. Κατάφερε να πάρει 9 νίκες στα 17 Grand Prix και τελικά τερμάτισε πρώτος με 123 βαθμούς, ενώ στην δεύτερη θέση τερμάτισε ο Κούλθαρντ με 65. Πιο πίσω στην τρίτη θέση τερμάτισε ο teamate του Σούμι, Μπαρικέλο, με 56 βαθμούς. Επίσης έυκολα κατέκτησε το πρωτάθλημα η Ferrari έχοντας 79 πόντους διαφορά από την δεύτερη McLaren, ενώ είχε και 99 πόντους διαφορά από την Williams του Ραλφ Σουμάχερ και Μοντόγια.

     Πρωταθλητής για 5η φορά στην ιστορία του και για τρίτη συνεχόμενη ο Σουμάχερ το 2002. Πήρε την νίκη στους 11 από τους 17 αγώνες! Αξεπέραστο ρεκόρ και δεν είναι το μόνο... Δεν έκανε καμία εγκατάλειψη όλη τη χρονιά, ενώ και στα 17 Grand Prix ανέβηκε στο βάθρο. Αυτό πραγματικά ξεπέρασε την οποιαδήποτε προσδοκία του καθενός! Πρώτος ο Σουμάχερ με 144 βαθμούς, ενώ δεύτερος τερμάτισε ο Ρουμπενς Μπαρικέλο με 77! Άλλο ένα πρωτάθλημα και για την Scuderia. Εκείνη την χρονιά όμως η καλή πορεία του Σουμάχερ και της Ferrari στιγματίστικε από ένα περιστατικό στο Grand Prix της Αυστρίας. Ήταν το 6ο Grand Prix εκείνης της περιόδου. Ο Μπαρικέλο, ο οποίος έκανε φανταστικό αγώνα και ήταν πρώτος καθόλη την διάρκεια του αγώνα, πήρε εντολή από τον αρχιμηχανικό της Ferrari, Τοντ, να αφήσει τον Σουμάχερ να πάρει την νίκη ώστε να έχει μεγαλύτερο πλεονέκτημα για την συνέχεια της season. Έτσι λοιπόν και έγινε. Αυτό το γεγονός εκνεύρισε το φίλαθλο κοινό της Formula 1. Στην απονομή, ο Σουμάχερ άφησε τον Μπαρικέλο να είναι μαζί του στην πρώτη θέση του βάθρου, δίνοντάς του και το τρόπαιο της νίκης σε μία προσπάθεια να απαλύνει τον θυμό του κόσμου.  Ο  Σουμάχερ την πρωτελευταία αγωνιστική, έκανε ακριβώς το ίδιο. Συγκεκριμένα στο Grand Prix των Ηνωμένων Πολιτειών αν και βρισκόταν στην πρώτη θέση, καλύτερος σε όλη την διάρκεια του αγώνα, άφησε τον Μπαρικέλο να τον προσπεράσει, ώστε να εξασφαλίσει την δεύτερη θέση.

https://www.youtube.com/watch?v=2yHPQSOziDw Η εντολή του Τοντ

 

https://www.youtube.com/watch?v=EyHUygPQ38E Το προσπέρασμα στην Αυστρία

 

https://www.youtube.com/watch?v=M3w3e4cAl7k Το προσπέρασμα στις Η.Π.Α

 

     Το 2003 το πρωτάθλημα ήταν εντυπωσιακό από την αρχή μέχρι το τέλος. Τελικά αυτός που θα το κατακτήσει είναι ο Γερμανός. Σε αυτό το εντυπωσιακό πρωτάθλημα, ο Σούμι θα τερματίσει πρώτος με 93 βαθμούς, δεύτερος ο Ραϊκκόνεν με 91, τρίτος ο Μοντόγια με 82 ενώ ο Μπαρικέλο τέταρτος με 65. Εντυπωσιακό από κάθε άποψη αυτό το πρωτάθλημα, αλλά ο νικητής είναι μόνο ένας. Αυτός ήταν ο Μίκαελ Σουμάχερ. Κατέκτησε το 6ο πρωτάθλημα στην καριέρα του και έγινε ο πρώτος σε κατακτήσεις όλων των εποχών. Μπορεί ο Σουμάχερ να πήρε 6 νίκες εκείνη την season  και ο Ραϊκκόνεν μόλις μία, όμως ο δεύτερος είχε πολύ πιο σταθερή απόδοση από τον Σούμι, ο οποίος σε αρκετούς αγώνες τερμάτισε στην 6η, 7η και 8η θέση εκείνη τη season. Ο Ραϊκόνεν πιο σταθερός, πάλεψε για το πρωτάθλημα μέχρι και στον τελευταίο αγώνα της Ιαπωνίας. Ένα φανταστικό Grand Prix. Ο Ραϊκόνεν τερμάτισε δεύτερος (ο Ραϊκόνεν για να κατακτήσει το πρωτάθλημα, ήθελε μόνο την νίκη και παράλληλα να τερματίσει εκτός 8αδας ο Σουμάχερ), ο Ραλφ Σουμάχερ πρώτος και ο αδερφός του, ο Μίκαελ μόλις 8ος. Παρόλα αυτά, τα πράγματα ήταν πέρα για πέρα ευχάριστα για Σουμάχερ και Ferrari. Στο πρωτάθλημα των κατασκευαστών, η Ferrari τερμάτισε άλλη μία φορά στην πρώτη θέση με 158, στην δεύτερη θέση τερμάτισε η Williams με 144 ενώ η McLaren τρίτη με 142!

      Τι να πρωτοπει κανείς για το δίδυμο Σουμάχερ-Μπαρικέλο; Σαν δυάδα, έχουν σπάσει όλα τα ρεκόρ και αμφιβάλω αν θα καταφέρει κάποιος να τους ξεπεράσει. Το 2004 το μόνο που μπορεί κάποιος να πει, είναι ότι η Ferrari δεν είχε ανταγωνιστή! Σουμάχερ για 7η φορά παγκόσμιος πρωταθλητής (5η συνεχόμενη). Ο Σουμάχερ στους πρώτους 13 αγώνες, είχε 12 νίκες! Μόνο στο Μονακό δε κατάφερε να κερδίσει γιατί... εγκατέλειψε! Στην συνέχεια, ύστερα από αυτό το 12 στα 13, χαλάρωσε! Συνολικά πέτυχε 13 νίκες σε 18 αγώνες! Πρωταθλητής για 7η, και τελευταία φορά όμως, στην ιστορία του ο Σουμάχερ με έναν πολύ εμφατικό τρόπο. 148 ήταν η συγκομιδή των βαθμών του, ενώ δεύτερος τερμάτισε ο Ρούμπενς Μπαρικέλο με 114! Το ίδιο εύκολα η Ferrari κατέκτησε και το πρωτάθλημα των κατασκευαστών. 262 πόντοι, έναντι 119 της BAR Honda.

      Το 2005 άρχισε η πτώση της αυτοκρατορίας του μεγάλου Σουμάχερ. Η Reanult και ο Alonso ήταν σε φοβερή κατάσταση από την αρχή μέχρι και το τέλος της season. Ο Σουμάχερ πέτυχε μία μόλις νίκη στο Grand Prix των Ηνωμένων Πολιτειών και παράλληλα το τελευταίο του 1-2 με τον Μπαρικέλο. Σε κακή κατάσταση η Ferrari το 2005 δεν κατάφερε να διεκδικήσει τίποτα αξιόλογο. Ο Σουμάχερ θα τερματίσει τρίτος με 66 πόντους, πίσω από Αλόνσο και Ραϊκόνεν.

     Το 2006 ο Σουμάχερ κόντρα σε όλα τα προγνωστικά απέδειξε για μία ακόμα φορά ποιος είναι. Η Ferrari ήταν πολύ κατώτερη σε σχέση με την Renault, όμως ο Γερμανός πολυνίκης ήταν αποφασισμένος να κατακτήσει ένα ακόμη πρωτάθλημα! Εκείνη την season o Σούμι πέτυχε 7 νίκες, αλλά τελικά τερμάτισε δεύτερος. Ο Σουμάχερ 2 αγώνες πριν από το τέλος, ήταν στην πρώτη θέση της βαθμολογίας, ισόβαθμος με τον Αλόνσο με 116 βαθμούς. Όμως στο Grand Prix της Ιαπωνίας και ενώ βρισκόταν στην πρώτη θέση, εγκατέλειψε, επειδή η μηχανή του μονοθεσίου του δεν άντεξε. Ο Αλόνσο πήρε την νίκη και πλέον ήταν 10 βαθμούς μπροστά από τον Γερμανό. Στον τελευταίο αγώνα της Βραζιλίας, ο Σουμάχερ ήθελε μόνο την νίκη ώστε να καταφέρει να πάρει το πρωτάθλημα, ενώ παράλληλα ο Αλόνσο θα έπρεπε να είναι εκτός 8αδας. Σε μία τέτοια περίπτωση, της ισοβαθμίας δηλαδή, ο Σουμάχερ θα ήταν ο πρωταθλητής, καθώς σε περίπτωση ισοβαθμίας θα μετρήσουν οι περισσότερες νίκες. Όλα στραβά και στο τελευταίο Grand Prix για τον Γερμανό! Πρώτα ξεκίνησαν όλα στραβά για τον ίδιο από τις κατατακτήριες δοκιμές. Στον αγώνα ζωής και θανάτου ξεκινούσε από την 10η θέση. Ενώ έκανε φοβερή εκκίνηση και από 10ος βρέθηκε 6ος, το πίσω ελαστικό του θα υποχωρήσει και αναγκάστηκε να πάει στα pit. Ύστερα και από αυτή την ατυχία, ο Σουμάχερ βρέθηκε στην τελευταία θέση του αγώνα και πλέον αναζητούσε ένα θαύμα. Ένα απίστευτο στιγμιότυπο ήταν πως στον 23ο γύρο, Μάσα (ο νέος teamate του Σουμάχερ) και Σουμάχερ σχεδόν συναντήθηκαν. Ο λόγος όμως ήταν ότι ο Μάσα βρισκόταν στην 1η θέση, ο Σουμάχερ στην τελευταία θέση. Δηλαδή, ο πρώτος ήταν έτοιμος να δώσει γύρο στον τελευταίο. Τελικά ο Σουμάχερ πραγματοποίησε φοβερό αγώνα, μα τελικά τερμάτισε τέταρτος. Δεύτερος τερμάτισε ο Φερνάντο Αλόνσο, ο οποίος κατέκτησε και το πρωτάθλημα. Τελική βαθμολογία, με τον Αλόνσο πρωταθλητή, έχοντας 134 βαθμούς, ενώ δεύτερος τερμάτισε ο Σουμάχερ με 121. Η Renault κατέκτησε και το πρωτάθλημα των κατασκευαστών με 206 βαθμούς, έναντι 201 της Ferrari.

    Κάπου εκεί έφτασε και το τέλος του μεγάλου Σουμάχερ, ο οποίος αποσύρθηκε από την ενεργό δράση. Όμως 4 χρόνια αργότερα, θα κάνει την επανεμφάνισή του. Αυτή τη φορά στην Mercedes. Η ομάδα του δεν ήταν ανταγωνιστική εκείνα τα χρόνια και έτσι ο Σουμάχερ δε πέτυχε κάποια άλλη σπουδαία διάκριση.

    Το 2012 στο ευρωπαϊκό Grand Prix θα τερματίσει στην τρίτη θέση και θα ανεβεί για τελευταία φορά στην καριέρα του στο βάθρο. Την ίδια χρονιά σταμάτησε οριστικά την ενεργό δράση από την Formula 1.

    Από τον Δεκέμβριο του 2013, ο Σουμάχερ αντιμετωπίζει όμως, μία ακόμη μάχη. Αυτή τη φορά η μάχη η οποία δίνει είναι άνιση. Ο Σουμάχερ βρίσκεται σε κώμα έπειτα από τον σοβαρό τραυματισμό του στις Άλπεις κατά την διάρκεια που έκανε σκι. Τα πράγματα τους τελευταίους μήνες πάνε πάρα πολύ καλά. Έχει βγει από το κώμα, αλλά η κατάστασή του παραμένει κρίσιμη. Θεωρητικά είναι θέμα χρόνου μέχρι να αναρρώσει πλήρως, ενώ οι γιατροί θεωρούν πως μόλις η υγεία του Μίκαελ αποκατασταθεί, θα είναι σε θέση να ζήσει κανονικά την ζωή του, όπως πριν.

 

 

 

Γράφει ο Διονύσης Δημητρόπουλος

Σπουδαστής του ΙΕΚ Δέλτα