Je suis Φάρος Κερατσινίου!

Το βράδυ της 28^ης Δεκεμβρίου του 2015 έμελλε να μείνει στα χρονοντούλαπα της μπασκετικής ιστορίας. Ο Φάρος Κερατσινίου γίνεται η πρώτη ομάδα της Α2 που καταφέρνει να αποκλείσει πέντε(!) ομάδες πρώτης κατηγορίας στο δρόμο του προς τον τελικό. Σε έναν αγώνα που ανέδειξε όλο το μεγαλείο του μπάσκετ η ομάδα από το Κερατσίνι κατάφερε να γίνει γνωστή σε όλη την Ελλάδα κάνοντας τους πάντες να παραμιλούν με τα κατορθώματα των ‘’εφήβων’’ του Ανδρέα Πολέμη.

Πριν φτάσουμε στο σήμερα ας δούμε πρώτα κάποια στοιχεία για την ιστορία της ομάδας. Ιδρύθηκε το 1971 στον Άγιο Ευθύμιο της Ευγένειας Κερατσινίου από τον Αρχιμανδρίτη Στέφανο Λαχάνη. Μέχρι πρόσφατα το ‘’καμάρι’’ του συλλόγου ήταν το τμήμα βόλεϊ που για 9 χρόνια έπαιζε στην δεύτερη εθνική κατηγορία με αρχηγό τον Μιχάλη Τριανταφυλλίδη που μετά τον Φάρο έπαιξε σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό έχοντας μάλιστα 365 συμμετοχές με την εθνική. Το μεγάλο βήμα για το τμήμα του μπάσκετ έγινε πριν από πέντε χρόνια όταν η διοίκηση έφερε τον Ανδρέα Πολέμη στην θέση του προπονητή. ο ίδιος είχε δηλώσει πως πείστηκε να ασχοληθεί με τον Φάρο για χόμπι κατά κύριο λόγο έχοντας στην ομάδα κάποιους πολύ καλούς του φίλους.


 

Η μοίρα ήταν εκείνη που το καλοκαίρι τον έστειλε από το παράθυρο στην Α2 όταν έχασε στα μπαράζ την άνοδο αλλά η εθελούσια απόσυρση του Πανελευσινιακού από την κατηγορία ήρθε να αλλάξει την κατάσταση. Με αυτή την νέα τροπή, ο ‘’αρχιστράτηγος’’ της ομάδας βάζει το χέρι αρκετά βαθιά για να φέρει παλιοσειρές του ελληνικού μπάκσετ. Στρατολογεί τους Παπαμακάριο, Μπατή, Κακιούζη, Σκορδίλη και άλλους ανεβάζοντας το επίπεδο της φαρέτρας του Ανδρέα Πολέμη ο οποίος απαντά με πράξεις στον διοικητικό ηγέτη του Φάρου κάνοντας την ομάδα του από τις λίγες αήττητες σε όλη την Ευρώπη.
 

Όταν ξεκίνησε αυτό το εγχείρημα λίγοι ήταν εκείνοι που πίστεψαν την ομάδα με κάποιους να ισχυρίζονται πως πρόκειται για ένα νεκροταφείο Ελεφάντων δίχως ελπίδα. Έκαναν λόγο ακόμη και για συνταξιούχους φιλοχρήματους αθλητές που ψάχνουν έναν χώρο να περνούν την ώρα τους. Η απάντηση στους επικριτές του ήταν άμεση και πέρα για πέρα μοναδική. H μία νίκη διαδεχόταν την άλλη και η κουβέντα για αυτή την ομάδα άρχιζε να εξαπλώνεται ακόμη περισσότερο από την τοπική κοινωνία.

Το πρώτο πανελλήνιο ‘’μπαμ’’ έρχεται στις 8 Οκτωβρίου όταν αποκλείει την ομάδα της Κηφισιάς από το κύπελλο και άπασα η (αθλητική) δημοσιογραφική δύναμη της χώρας ψάχνει να βρει στοιχεία για το ‘’κόλπο’’ που έχει στηθεί στο κλειστό του Κερατσινίου, ‘’Π. Νικολαΐδης’’. Δυόμιση μήνες αργότερα έρχεται η μεγαλύτερη στιγμή στην ιστορία του συλλόγου νικώντας τον ΠΑΟΚ περνά στον τελικά του κυπέλλου Ελλάδας έχοντας βγάλει από την μέση πέντε ομάδες της Α1 (Κολοσσό Ρόδου, Λαύριο, Τρίκαλα, Κηφησιά, ΠΑΟΚ). Η δικαίωση έχει έρθει. Οι συνταξιούχοι του Ανδρέα Πολέμη αποδείχτηκαν έφηβοι όντας όπως λένε οι ίδιοι μια παρέα επιβεβαιώνοντας την ρήση των Λατίνων που έλεγαν ‘’Ubi Concordia, ibi victoria’’ (Όπου ενότητα, εκεί νίκη).
 

Μετά από αυτή την νίκη, ο Φάρος Κερατσινίου ίσως έγινε από τις πιο συμπαθητικές ομάδες της χώρας γιατί όλοι προτιμούν την νίκη του Δαυίδ επί του Γολιάθ, είναι πιο όμορφη, πιο συναισθηματική, πιο...αθλητική! Η επικράτηση του Φάρου επι του ΠΑΟΚ μπορεί να γίνει το έναυσμα για πολλές μικρές ομάδες να ακολουθήσουν το παράδειγμα του. Το βράδυ της 28^ης Δεκεμβρίου θα μείνει στη μνήμη του αθλητικού κοινού ως η μεγαλύτερη νίκη του μπάσκετ με αποκορύφωμα την άκρως κινηματογραφική σκηνή του 62-62 με 60 δεύτερα στο ρολόι και μια θέση στον τελικό να κρίνεται στο παρκέ. Η ομάδα του Κερατσινίου κρέμασε στο πέτο της ένα χρυσοποίκιλτο παράσημο που θα το καμαρώνει (δικαίως) για καιρό και μαζί της όλοι οι οπαδοί του μπάσκετ γιατί από εκείνο το βράδυ είμαστε όλοι ‘’Φάρος Κερατσινίου’’ ! 

Γράφει ο σπουδαστής του ΙΕΚ Δέλτα,

Βασίλης Ιωαννίδης