<<Η μέχρι τώρα πορεία της κυβέρνησης Σύριζα>>

 

     Βρισκόμαστε 5 μήνες μετά από τις ανατραπτικές εκλογές του Ιανουαρίου. Για πρώτη φορά, μία αριστερή κυβέρνηση κυβερνάει την χώρα μας, ίσως στην πιο κρίσημη καμπή στην ιστορία του τόπου μας.

      Όλες οι κυβερνήσεις μετά την μεταπολίτευση, του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας απέτυχαν παταγωδώς. Στις 25 Ιανουαρίου, ο Σύριζα πέτυχε μία σπουδαία ανατροπή και με ποσοτό 36.3% βγήκε πρώτο κόμμα, χωρίς όμως να καταφέρει να αποκτήσει τις 151 έδρες που χρειαζόταν για την αυτοδυναμία. Με τις 149 έδρες που είχε, ήταν αναγκασμένος να βρει κάποιο κόμμα του ελληνικού κοινοβουλίου ώστε να συγκυβερνήσει.

      Πρώτα στράφηκε στην άλλη αριστερή δύναμη του κοινοβουλίου, το ΚΚΕ, χωρίς αποτελέσμα. Ο λόγος κυρίως ήταν πως το ΚΚΕ διαφωνούσε σε πολλά θέματα με τον Σύριζα και ιδιαίτερα στο πως θα διαχειριστούν την κατάσταση με τους εταίρους. Ο Σύριζα από την πλευρά του επιθυμούσε μία διαπραγμάτευση με τους εταίρους και να καλυτερέψει τους όρους συμφωνίας από πλευράς εταίρων. Το ΚΚΕ από την άλλη πλευρά ήταν μονόπλευρο και επιθυμούσε την ρήξη και την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι λοιπόν μία συγκυβέρνηση αριστερή, δεν υπήρξε.

       Στην συνέχεια, ο Σύριζα κινήθηκε προς τον Πάνο Καμμένο και τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Η συνεργασία που λίγο ως πολύ ήταν γνωστό ότι θα γινόταν αρκετό καιρό πριν, τελικά επιβεβαιώθηκε στις 26 Ιανουρίου μία μέρα μετά τις εκλογές. Ο κύριος λόγος της συμφωνίας ήταν πως και οι δύο πλευρές συμφωνούσαν στα εθνικά ζητήματα και ιδιαίτερα στον τρόπο με τον οποίο θα γίνει η διαπραγμάτευση με τους εταίρους, ενώ επίσης σημαντικός λόγος ήταν πως η Ελλάδα δε θα μπορούσε να μείνει ακυβέρνητη.

      Το πρώτο ερώτημα για την συγκεκριμένη συνεργασία είναι γενικό, αλλά και πολύ εύστοχο ταυτόχρονα. Πως μία αριστερή παράταξη μπορεί να συνεργαστεί με μία δεξία παράταξη; Δε μιλάμε για κεντροαριστερά και κεντροαριστερά. Εδώ υπάρχει μία καθαρά αριστερή και μία καθαρά δεξία παράταξη. Πως θα μπορέσουν αυτές οι δύο πλευρές να συμφωνήσουν και να βρουν λύσεις στο μεταναστευτικό; Τι θα γίνει με τον στρατό; Ο Σύριζα από την πλευρά του επιθυμεί ο στρατός να μην είναι υποχρεωτικός, αλλά να είναι εθελοντικός. Από την άλλη, οι ΑΝΕΛ επιθυμούν να αυξηθεί η θητεία των φαντάρων. 

       Σήμερα πέντε μήνες μετά διακρίνουμε πως το πρόβλημα με το μεταναστευτικό είναι τεράστιο και ξεπερνάει κάθε προηγούμενο. Ύστερα από τα τραγικά γεγονότα που επικρατούν στην Συρία, οι άνθρωποι της περιοχής αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και κατευθύνονται κακήν κακώς προς την Μεσόγειο. Κυρίως στην Ελλάδα και στην Ιταλία. Δεκάδες χιλιάδες είναι οι Σύριοι πρόσφυγες που αυτή τη στιγμή είναι στην χώρα μας. Η κυβέρνηση εδώ και τόσους μήνες δεν έχει καταφέρει να βρει κάποιες υποδομές ή κάποια εναλλακτική λύση για αυτούς τους ανθρώπους, ενώ οι ΑΝΕΛ από την δική τους πλευρά δεν έχουν εκφέρει κάποια επίσημη άποψη για όλο αυτό το μεγάλο ζήτημα.

      Οι αλλαγές που έλεγε προεκλογικά ο πρωθυπουργός της χώρας, Αλέξης Τσίπρας, ακόμα δεν έχουνε γίνει. Πρώτο και βασικότερο ο Ένφια. Ο Ένφια είναι αντισυνταγματικός, κάτι το οποίο τόνισε και ο πρωθυπουργός προεκλογικά, ήταν το πρώτο πράγμα που θα κατεργούσε η κυβέρνηση Σύριζα από τον Μάρτιο. Είμαστε στα μέσα του Ιούνη και ο Ένφια βρίσκεται ακόμα σε ισχύ. Σα να μην έφτανε αυτό, παράλληλα με τον Ένφια, έχουμε και νέα αύξηση του ΦΠΑ ώστε να γεμίσουν τα ταμεία της χώρας. Οι ΑΝΕΛ πάλι δεν εκφέρουν κάποια άποψη και ο ρόλος τους πλέον έχει περιοριστεί μόλις στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης.

      Στις 8 Μαρτίου είχαμε άλλη μία ακατανόητη και μη λογική στάση της κυβέρνησης προς την Ε.Ε. Ο Πάνος Καμμένος εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση κατά των εταίρων, ενώ... η πρωτοφανής ατάκα του περί τζιχαντιστών έχει στιγματίσει την κυβέρνηση.

      Δε μας έπαιραν ποτέ στα σοβαρά οι εταίροι έτσι και αλλιώς αλλά οι στάσεις των εκπροσώπων της χώρας μας δίνουν ένα μεγάλο πάτημα προς εκείνους να σχολιάζουν ακόμα πιο αρνητικά, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, την χώρα μας. Το φαινόμενο με την γραβάτα είναι το λιγότερο. Το χειρότερο είναι πως η στάση της ελληνικής κυβέρνησης σε κάθε Euroworking Group και Eurogroup είναι διαφορετική κάθε φορά. Άλλες φορές η δική μας πλευρά δείχνει θετική στο να κάτσει να διαπραγματευτεί και να βρεθεί μία λύση, ενώ αλλές φορές η στάση της είναι καθαρά επιθετική δείχνοντας ότι δεν έχει την παραμικρή διάθεση να βρίσκεται καν στο τραπέζι των συνεδριάσεων.

      Η Ελλάδα προφανώς δεν έχει μάθει από τα λάθη της. Η σημερινή κυβέρνηση σίγουρα δε μπορεί να κατηγορηθεί για την κατάσταση της χώρας, όμως δε φαίνεται να μπορεί να κάνει κάτι ώστε να αλλάξει αυτή η κατάσταση άμεσα. Η κυβέρνηση πρέπει να βρει άμεσα μία λύση για το μέλλον αυτής της τόσο ταλαιπωρημένης χώρας. 

     Το θετικό στοιχείο όλο αυτό το χρονικό διάστημα είναι πως σε αυτούς τους 5 μήνες δεν υπάρχουν νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων όπως κάνανε οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Είναι ένα θετικό στοιχείο αυτό και ευτυχώς η κυβέρνηση έχει βάλει τις κόκκινες γραμμές της σε αυτά τα δύο. Μακάρι να διατηρηθεί όλο αυτό και να μην γίνει κάποια δυσάρεστη αλλαγή.

 

 

 

Γράφει ο Διονύσης Δημητρόπουλος

Σπουδαστής του ΙΕΚ Δέλτα